ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՓԱՇԱՅԱՆ ԱՍԱՏՈՒՐԻ

Գործունեությունը` Լեզվաբան/թարգմանիչ, հաս-քաղ. գործիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Լեզվաբան-մանկավարժ, հասարակական գործիչ:

Ծնվ. 01.03.1909թ., գ. Հաջի Հաբիբլի (Հալեպի նահանգի Անտիոք գավառ):
Մահ. 26.05.1965թ., Երևան:

Ար. Ա. Փաշայանի հայրը:
1915-ին մոր հետ եղել է Մուսա լեռան պաշտպանների խմբում:
1944-ին Դամասկոսում «Սասունցի Դավիթ» շարասյան համար հանգանակության կազմակերպիչներից է:
1946-ին հայրենադարձել է. ուսուցչություն է արել Նալբանդ (այժմ՝ Շիրակամուտ՝ ՀՀ Լոռու մարզում) գյուղի դպրոցում:
Ավարտել է ՀՊՄԻ (հեռակա) պատմալեզվագրական ֆակուլտետը (1960):
1960- ից աշխատել է ՀՀ ԳԱ Լեզվի ինստիտուտում. զբաղվել է Սվեդիայի բարբառի ուսումնասիրությամբ:
Խմբագրել և ծանոթագրություններով տպագրել է Տ. Անդրեասյանի «Սվեդիայի բարբառը» (1967) աշխատությունը:
1965-ի ազգ. զարթոնքի ժամանակ, երբ հայ. լույս էր ընծայվել Ֆ. Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» գիրքը, ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՓԱՇԱՅԱՆի ջանքերով հավաքվել և համբակությանն են ներկայացվել այդ հերոսամարտի մասնակից-վերապրողների վկայությունները:
ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՓԱՇԱՅԱՆի մահարձանը կանգնեցվել է մուսալեռցիների հանգանակությամբ (ճարտ.՝ Ռ. Իսրայելյան):
Երկեր.
Լեռ, որ ապրում է ժողովրդի սրտում, «Էջմիածին», 1965, № 2-4: Սվեդիայի բարբառի մասին, ՊԲՀ, 1963, № 4:
Սվեդիայի բարբառի ձևաբանությունը, «ՀԽՍՀ ԳԱ տեղեկագիր», 1964, № 9:
Մխիթարյանների բնագիտական հրատարակությունները ԺԸ-ԺԹ դարերում, «Բազմավեպ », 2001, 1-4, էջ 333-351: