ԱՇՈՏ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ ԱՐՍԵՆԻ

Գործունեությունը` Լեզվաբան/թարգմանիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Ծնվ.` 17.09.1918թ., Շահրիզ (այժմ՝ Գեղամավան՝ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզում:
Մահ.` 16.04.1985թ., Երևան:
Բանասիր. գիտ. դ-ր (1963), պրոֆ. (1964), ՀԽՍՀ ԳԱ թղթ. անդամ (1977)։
Գիտ. վաստ. գործիչ (1965)։
1944-ից դասախոսել է ՀՊՄհ-ում,
1978-85-ին՝ ժամանակակից հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ։
1950-59-ին՝ ՀԽՍՀ ԳԱ Լեզվի ինստ-ի ժամանակակից հայոց լեզվի,
1978-85-ին՝ համաբարբառի բաժինների վարիչ։
Ա-ի աշխատությունները («Հայերենի դերբայները և նրանց ձևաբանական նշանակությունը», 1953, «Բայը ժամանակակից հայերենում», 1962) վերաբերում են հայ-ի թային, նրա բնորոշ ձևերին, բառաքերակ. առանձնահատկություններին, սեռի քերակ. կարգին։
Գրել է.
«Գրաբարի ձեռնարկ» (1952) բուհ. դասագիրքը,
աշխարհաբարի վերածել Եզնիկ Կողբացու «Եղծ աղանդոցը» (1970),
Ստեփանոս Օրբելյանի «Սյունիքի պատմություն» (1986) աշխատությունը։