ԳԵՈՐԳ ԲԱՅԼԻՎԻ

Գործունեությունը` Բժիշկ, Գիտնական

Բնակավայրը` Իտալիա

Հայտնի է նաև որպես Ջորջո Արմենո:

Ծնվ. 09.09.1668թ., Ռագուզա (այժմ՝ Դուբրովնիկ՝ Հարավսլավիայում):
Մահ. 17.06.1767թ., Հռոմ:

Անատոմ. վիրաբույժ:
Բժշկագիտ. դ-ր (1686), պրոֆ. (1700):

Կրթությունը ստացել է Սալեռնոյի, Պադուայի, Բոլոնիայի համալսարաններում:

1692- ին հաստատվել է Հռոմում, «Սապիենցա» ակադեմիայում դասավանդել անատոմիա և վիրաբուժություն,
1701-ից՝ տես. բժշկության ամբիոնի վարիչ:

Հռոմի Ինոկենտիոս XII պապի, այնուհետև Կղեմես XI պապի անձնական բժիշկն էր:

Հռչակվել է որպես «բժշկության բարեփոխիչ», «հռոմեական Հիպոկրատ»:

Հայտնի են ԳԵՈՐԳ ԲԱՅԼԻՎԻի «Գործնական բժշկության մասին» (1696, լատ.) և «Բանախոսություններ» (1700, լատ.) աշխատությունները, որոնցում շոշափվում են տես. բժշկության հարցեր:

ԳԵՈՐԳ ԲԱՅԼԻՎԻ ուսումնասիրել է մկանային հյուսվածքի կառուցվածքն ու ֆունկցիան (առաջինն է մկանները դասակարգել երկու հիմն, տեսակի՝ հարթ և միջաձիգ զոլավոր), ինչպես նաև Իտալիայի հանքային ջրերի բուժիչ հատկությունները:

Տատրոմեխանիստ. ուսմունքի կողմնակից էր. ֆիզիոլոգիայում և ախտաբանության մեջ կարևոր նշանակություն է տվել ոսկրային հյուսվածքի ամրությանը:

«Սապիենցա» և գերմ. բնախույզների «Լեոպոլդինա» ակադեմիաների, Բժիշկների թագավոր, և մի շարք այլ բժշկ. ընկերությունների անդամ էր:

Երկեր.
Opera omnia medico-practica et anatomica, Lugduni, 1704.

Գրակ.
Անասյան Հ.Ա., Հայկական մատենագիտություն, հ. 2, Ե., 1976: