ԳԵՈՐԳ ԴՊԻՐ ՊԱԼԱՏԱՑԻ (Տեր-Հովհաննիսյան)

Գործունեությունը` Բառարանագիր, Լեզվաբան/թարգմանիչ, Պատմաբան

Բնակավայրը` Հայաստան

Ծնվ. 1737թ., Կ. Պոլիս:
Մահ. 1812թ., Կ. Պոլիս:

Տիրապետել է մոտ 10 լեզվի:

Արժեքավոր է նրա պարսկերեն-հայերեն բառարանը (հրտ.՝ 1826), որը բացի բառի բացատրությունից, ամփոփ տեղեկություններ է տալիս նաև իրանական դիցաբանության, առասպելաբանության, ժողովրդական սովորույթների ու բարքերի, վիպ. հերոսների ու նշանավոր գրողների մասին:

Բառարանի վերջում տրված է հայերեն և պարսկերեն նման բառերի ցանկ, դրանց ծագումը, փոխառության աղբյուրը:

Զբաղվել է պատմությամբ («Գիրք պատմութեան արքայից Օսմանեան զարմին...», անտիպ):

Ընդօրինակել է Մովսես Խորենւսցու և Եղիշեի պատմությունները, XIII դ. գրական հուշարձան «Գիրք վաստակոցը», Եվսեբիոս Կեսարացու «Քրոնիկոնը»:

Կատարել է թարգմանություններ պարսկերենից («Գիրք մեծագին եւ պատուական ականց...», հրտ.՝ 1807), հունարենից («Հայելի գրոցն Հոմերոսի...», 1783, անտիպ):

ԳԵՈՐԳ ԴՊԻՐ ՊԱԼԱՏԱՑԻն ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՅ հոմերոսագետն է. «Իլիականի» հայ. թարգմանության նախաբանում քննում է Հոմերոսին ու նրա պոեմներին վերաբերող բանասիրական ու գրականագիտական մի շարք հարցեր:

ԳԵՈՐԳ ԴՊԻՐ ՊԱԼԱՏԱՑԻու որոշ ձեռագրեր պահվում են Վենետիկի Մխիթարյան, Փարիզի Նուպարյան, Երևանի մատենադարաններում: