ԳՈՒՐԳԵՆ ՄԱՀԱՐԻ (Աճեմյան) ԳՐԻԳՈՐԻ

Գործունեությունը` Գրող

Բնակավայրը` Հայաստան

Հղումներ` hy.wikipedia.org

ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (1965):

Ծնվ. 01.08.1903թ., Վան:
Մահ. 16.07.1969թ., Պալանգա (Լիտվա), թաղված է Երևանում:

1915-ից ապաստանել է Դիլիջանի և Երևանի որբանոցներում:
Սովորել է ԵՊՀ-ում:
1936-ին անհիմն բռնադատվել է և աքսորվել (մինչև 1947-ը, երկրորդ անգամ՝ 1949-54-ին) Սիբիր:

Հեղինակ է քնարաշունչ բանաստեղծությունների, բալլադների, պոեմների («Տիտանիկ», 1924, «Երկու պոեմ», 1926, «Բարդիներ», 1927), պատմվածքների («Սիրո, խանդի և Նիցցայի պարտիզպանների մասին», 1929, «Զիգզագներում», 1931, ժող-ներ):

1930-ին հրատարակվել են ԳՈՒՐԳԵՆ ՄԱՀԱՐու կենսագր. եռերգության առաջին երկու գրքերը («Մանկություն և պատանեկություն»),
1956-ին` երրորդ գիրքը («Երիտասարդության սեմին»):

Լույս են տեսել ԳՈՒՐԳԵՆ ՄԱՀԱՐու բանաստեղծությունների` «Հնձաններ» (1959), պատմվածքների` «Լռության ձայնը» (1962) ժող-ները և «Այրվող այգեստաններ» (1966) վեպը, որտեղ պատկերված է Վանի հայության կյանքը Առաջին համաշխարհային պատերազմից (1914-18) առաջ, տեղահանության ու գաղթի ժամանակ:

ԳՈՒՐԳԵՆ ՄԱՀԱՐին գրել է նաև «Չարենց-նամե» (1968) և «Այս հմուտ, հանճարեղ լոռեցին» (1971) դիմանկարային-հուշագր. գրքերը:
«Ծաղկած փշալարեր» (1988) վավերագր. վիպակը պատկերում է խորհրդ. իշխանության տարիներին բռնադատված մարդկանց կյանքը սիբիրյան ճամբարներում:

Երկեր.
Երկ. ժող., հ. 1-5, Ե., 1966-89:
Երգիծանք և հումոր (ժողովածու), Ե., 2004:

Գրակ.
Աղաբաբյան Ս., Գուրգեն Մահարի, Ե., 1959:
Ադաբեկյան Կ., Գուրգեն Մահարի, Ե., 1975:
Բոդոսյան Ա., Գուրգեն Մահարի, Ե., 1981: