ԳՐԻԳՈՐ ՍԿԵՎՌԱՑԻ (Լամբրոնացի)

Գործունեությունը` Մատենագիր

Բնակավայրը` Հայաստան

Ծնվ. մոտ 1160/1170-ական թթ., Կիլիկիայի Լամբրոն ամրոց:
Մահ. մոտ 1230-ական թթ.:

Բանաստեղծ, մատենագիր, շարականագիր, մեկնիչ:

Սովորել է Կիլիկիայի վանական դպրոցներում:

Եղել է Սկևռա վանքի ուսուցիչ և վանահայր,
Ներսես Լամբրոնացու աշակերտն ու մտերիմը,
Լևոն Բ թագավորի թարգմանիչը, խորհրդատուն ու խոստովանահայրը:

Թագավորի առաջարկությամբ հունարենիից հայերեն է թարգմանել Նիկիայի արքեպիսկոպոս Հովհաննեսի Թուղթը (1203)՝ ուղղված Զաքարիա Ա Ձագեցի կաթողիկոսին:

ԳՐԻԳՈՐ ՍԿԵՎՌԱՑԻn գրել է ներբողներ («Բան գովեստի պատմագրաբար յաղագս ծննդեան, քաղաքավարութեան եւ վերափոխման ամենասուրբ կուսին, ասացեալ ի Գրիգորէ Մենաւորէք», «Ներբողեան ի սուրբն Լամբրոնացի»), ճառեր («Պատմութիւն վարուց սրբոյն Գրիգորի Լուսաւորչի», «Վպրք Գրիգորի Նարեկացւոյ»):

Արժեքավոր են «ճառն ի Յարութիւն Քրիստոսի» և Եսայի մարգարեի «Տէր ո՞հաւատաց» խոսքի էությանն ու մեկնաբանությանը նվիրված ճառերը:

«Արեգականն արդարութեան» սկզբնատողով, հայերեն այբբենական կարգով գրված շարականում անդրադարձել է Հովհաննես Մկրտչի ծննդին, կյանքին և գործունեությանը:

ԳՐԻԳՈՐ ՍԿԵՎՌԱՑուն է վերագրվել Ավագրի «Լուսաւոր պատերազմ» երկի մեկնաբանությունը:

Ներսես Լամբրոնացու հանձնարարությամբ կատարել է Սաղմոսների մեկնության հայերեն թարգմանություն:

ԳՐԻԳՈՐ ՍԿԵՎՌԱՑԻն նպաստել է հայկական երաժշտաբանաստեղծական մասնագիտացված արվեստի զարգացմանը:

Երկեր.
Գիրք աղօթից, ԿՊ, 1742:
Ներբողեան ի սուրբն Ներսէս Լամբրոնացի, տես Սոփերք հայկականք, հ. 15, Վնտ., 1854: