DANIEL A SURMARECI / ԴԱՆԻԵԼ Ա ՍՈՒՐՄԱՌԵՑԻ

Գործունեությունը` Կրոնական գործիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Ամենայն հայոց կաթողիկոս 1801-02-ին և 1807-ից:

Ծննդյան թիվն անհայտ է:
Մահ. 1808թ., Երևան, ամփոփվել է Ս. Էջմիածնում:

Ընտրությամբ հաջորդել է Ղուկաս Ա Կարնեցուն, գահակալությամբ՝ Գավիթ Ե Էնեգեթցուն:

Ընտրվելով կաթողիկոս՝ Կ. Պոլսից (որտեղի պատրիարքն էր) մինչև Էջմիածին հասնելը՝ ռուսական իշխանությունների աջակցությամբ կաթողիկոսական աթոռը գրավել է Դավիթ Ե Էնեգեթցին:

Սակայն ԴԱՆԻԵԼ Ա ՍՈՒՐՄԱՌԵՑու կողմնակիցները 1802-ի մայիսի 25-ին Բագրևանղի Ս. Հովհաննես եկեղեցում նրան օծել են կաթողիկոս:

Հայ եկեղեցու ներսում սկիզբ է առել Դավիթ-Դանիելյան վեճը՝ կաթողիկոսական գահի համար:

1802-ին ԴԱՆԻԵԼ Ա ՍՈՒՐՄԱՌԵՑԻն Բայազետից բռնությամբ տարվել է Էջմիածին և կալանավորվել, իսկ 1805-ին շահի հրամանով աքսորվել է Մարաղա:

1807-ին քաղաքական նոր իրապայմաններում հետ է կանչվել աքսորից և հաստատվել կաթողիկոսական աթոռին,

1808-ին հիմնել է Էջմիածնի բարձրագույն մարմինը՝ Սինոդը:

Կաթողիկոսական գահին ԴԱՆԻԵԼ Ա ՍՈՒՐՄԱՌԵՑուն հաջորդել է Եփրեմ Ա Ձորագեղցին: