ԵՐՎԱՆԴ ՈՍԿԱՆ ՀԱԿՈԲԻ

Գործունեությունը` Քանդակագործ

Բնակավայրը` Թուրքիա

Հղումներ` ostarmenia.com

Քանդակագործ:

Ծնվ. 1855թ., Կ. Պոլիս:
Մահ. 10.06.1914թ., Կ. Պոլիս:

Ավարտել է Վենետիկի Մուրատ-Ռափայելյան վարժարանը (1872),
Հռոմի գեղարվեստի ակադեմիան (1877):

1878-ին մեկնել է Փարիզ՝ կատարելագործվելու, մասնակցել է միջազգային ցուցահանդեսի (1878, Փարիզ, 2 արծաթե մեդալներ):

1881-ին վերադարձել է Կ. Պոլիս:

Ստեղծագործել է հիմնականում հաստոցային քանդակագործության բնագավառում, թեմատիկ քանդակի [«Դափնե», «Ռազմիկներ ու աստվածուհիներ», «Աղախինը», «Թուրք մուրացիկը » (1882, ՀԱՊ), «Ձեյբեկ կնոջ պարը», «Զեյբեկի թրով պարը» ևն] և դիմաքանդակի ժանրերում [«Օսման Համդի բեյ» (Գեղեցիկ արվեստների պետական ակադեմիա, Ստամբուլ), «Տիգրան Չուխաճյան» (ԳԱԹ), «ինքնադիմաքանդակ» (1882, ՀԱՊ) ևն]:

ԵՐՎԱՆԴ ՈՍԿԱՆի ստեղծած ռեալիստական կերպարներին բնորոշ է հոգեբանական խորությունը:

ԵՐՎԱՆԴ ՈՍԿԱՆի երփնագիր գործերից հայտնի են «Հոր դիմանկարը» (1889) և «Թուրը սրել տվող զեյբեկը» (երկուսն էլ՝ ՀԱՊ):

ԵՐՎԱՆԴ ՈՍԿԱՆը թուրք հնագետ և նկարիչ Օսման Համդի Ռեյի հետ 1883-ին հիմնադրել է Կ. Պոլսի գեղարվեստի ուսումնարանը (այժմ՝ Գեղեցիկ արվեստների պետական ակադեմիան), եղել տեսուչը և քանդակագործության պրոֆեսոր, նաև՝ հնագիտության թանգարանը, որի համար վերականգնել է մի շարք բարձրարժեք ստեղծագործություններ, այդ թվում՝ Սիդոնում (այժմ՝ Սայդա՝ Լիբանանում) իր իսկ պեղած սարկոֆագը (վերագրվում է Ալեքսանդր Մակեդոնացուն):

Միասին պեղել են Նեմրութ լեռը և գրել առաջին ուսումնասիրությունը Կոմմագենեի թագավորության կենտրոնի մասին:

ԵՐՎԱՆԴ ՈՍԿԱՆին Կ.Պոլսի, նաև հայ իրականության նոր ժամանակների առաջին արհեստավարժ քանդակագործն էր, որին աշակերտել են թուրք քանդակագործներ Օ.Մ. Իհսանը (1867-1944) և Մ. Թոմրուկը (1884-1949):

Երկեր.
Le Tumulus de Nemroud-Dagh, Constantinopole, 1883 (համահեղինակ).

Գրակ.
Երվանդ էֆենտի Ոսկան, տես Թեոդիկ, Ամենուն տարեցոյց, ԿՊ, 1915, էջ 273-288:
Մարտիկյան Ե., Հայկական կերպարվեստի պատմություն, գիրք 2, Ե., 1975, էջ 103-108: