ԷԴՈՒԱՐԴ ԻՍԱԲԵԿՅԱՆ ՀՄԱՅԱԿԻ

Գործունեությունը` Նկարիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Հղումներ` hy.wikipedia.org

ՀՀ ժողովրդական նկարիչ (1963):

Ծնվ. 08(21).11.1914թ, Իգդիր:
Մահ. 20.08.2007թ., Երևան:

Հ.Հ. Իսաբեկյանի եղբայրը և Ա.Է. Իսաբեկյանի հայրը:

Ավարտել է ԵԳԱՏ (1931), Թբիլիսիի գեղարվեստի ակադեմիան (1941):

1945-2000-ին դասավանդել է ԵԳԹԻ-ում (1963-ից՝ պրոֆ.):
1967-86-ին՝ ՀԱՊ-ի տնօրեն:

Հայրենական պատերազմի (1941-45) տարիներին ստեղծել է ժողովրդի հերոսների և հայոց ազգային-ազատագրական պայքարը պատկերող կտավներ («Մարտ քաղաքի համար», 1942, «Դսսվիթ Բեկ», 1945, «Տանյա», 1946):

ԷԴՈՒԱՐԴ ԻՍԱԲԵԿՅԱՆի թեմատիկ-կոմպոզիցիոն գործերն աչքի են ընկնում մոնումենտալ արտահայտչականությամբ, դինամիկ հորինվածքով, քաղաքացիական հնչողությամբ («Հաղպատի գյուղացիների ապստամբությունը 1903-ին», 1957, «Պատասխան Հազկերտին», 1960):

Հայ դիմանկարչության նվաճումներից են «Մոր դիմանկարը» (1944), «Ակսել Բակունց» (1956), «Հորս դիմանկարը» (1995) գործերը:

ԷԴՈՒԱՐԴ ԻՍԱԲԵԿՅԱՆի բնապատկերների թեմատիկ առանցքը Հայաստանի բնության, հնադարյան բերդերի ու տաճարների էպիկ, նկարագիրն է («Տաթևի ձորում», 1959, «Խնձորեսկ», 1962, «Արաքսի ափին», 1980, ՀԱՊ):

Դրամատիկ լարվածությամբ են բնորոշվում «Արտավազդի մահը» (1966), «Սրտավազդ և Կլեոպատրա» (1981) և այդ շարքի մյուս գործերը:

Նկարազարդել է Դ. Դեմիրճյանի «Վարդանանք» (1952), Ս. Խանզադյանի «Մխիթար Սպարապետ» (1963) պատմավեպերը:

Հեղինակ է «Իգդիր» վեպի (1994):

Ունեցել է անհատական ցուցահանդեսներ՝ Երևանում (1985, 2004), Մոսկվայում (1988):
«Ավարայրի ճակատամարտը», «Հարսանյաց երթ», «Առավոտ», «Անհանգիստ ձիեր», «Արաքսի ափին», «Ձիեր շրվեժի մոտ», «Կիրճում» (1982-84) գործերի համար ստացել է ՀՀ Պետական մրցանակ (1985):

Պարգևատվրել է հայ եկեղեցու Ս. Մեսրոպ-Ս. Սահակ շքանշան (2004):

Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2001):

Գրակ.
Սիքայելյան Մ., էդուարդ Իսաբեկյան (ալբոմ), Ե., 2004: