ԹԼԿԱՏԻՆՑԻ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ

Գործունեությունը` Գրող

Բնակավայրը` Թուրքիա

Գրող, մանկավարժ, հասարակական գործիչ:

Ծնվ. 1860թ., գ. Թլկատին (Խարբերդի նահանգ):
Մահ. 1915թ., Մեծ եղեռնի զոհ:

Ավարտել է Խարբերդի Սմբատյան վարժարանը:

Հիմնել է Խարբերդի Ազգային կեդրոնական վարժարանը (1887) և մինչև կյանքի վերջը եղել տնօրենը:

Առաջին գործերը տպագրվել են Կ. Պոլսի «Սասիս», «Արևելք» թերթերում:

1894-96-ի հայկական կոտորածներից հետո ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ԹԼԿԱՏԻՆՑԻն պատկերել է արևմտահայ գյուղացու ողբերգական վիճակը, անօգնական մարդկանց, լքված կանանց, որբ երեխաներին («Գլխուդ ջուր դիր», 1896, «Վերջին տեղը», 1900, «ճախրակին առաջքը», 1900):

ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ԹԼԿԱՏԻՆՑԻի պատմվածքներում կենցաղային թեմաներն ու նկարագրությունները զուգորդվում են կերպարների հոգեբանական բնորոշմամբ («Հին հաւատքս», 1895, «Այգիիս փշենին», 1898 ևն), մերկացվում են գյուղական միջավայրի բացասական երևույթները («Բամբակ բերան», 1907, «Գաւաթ մը միայն», 1907, «ճնճղուկներուն դատաստանը », 1908):

Գրել է նաև պիեսներ («էնդի դէմէն», 1902, «Ձալըմ տղան», 1904, «ճամփորդն ու ճամփեցնողները», 1905, «Կտակը», 1911):

Բանաստեղծությունների մեջ իշխողը անձնական ապրումներն են («Իմ բախտս», «Մի հայիր», «Բերնովդ ըսեիր», «Հողը»): «Ախ, Աստվա՜ծ, Աստվա՜ծ», «Դեպի արևը» գործերում անդրադարձել է արևմտահայ գյուղի անցյալին:

Երկեր.
Թլկատինցին եւ իր գործը (Ա. Չոպանյւսնի առաջաբանով), Բոստոն, 1907:
Գյուղին կյանքը, Ե., 1966:

Գրակ.
Կարապետյան Լ., Թլկատինցի, Ե., 1966: