ԽԱԺԱԿ ԳՅՈՒԼՆԱԶԱՐՅԱՆ ՄԵՍՐՈՊԻ

Գործունեությունը` Գրականագետ, Գրող

Բնակավայրը` Հայաստան

Ծնվ. 11.08.1918թ., Երևան:
Մահ. 22.12.1995թ., Երևան (թաղված է Օշական գյուղում):

Գրող, գրականագետ:
Բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1972):
ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ(1985):

Ա.Խ. Գյուլնազարյանի հայրը:

Ավարտել է ԵՊՀ (1941):
Հայրենական մեծ պատերազմի (1941-45) մասնակից:
1950-ից՝ ՀՀ ԳԱԱ Գրականության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող:
Ստեղծագործություններում անդրադարձել է Հայրենական մեծ պատերազմին («Ոսկի որոնողները», 1964, ժող., «Ինչ-որ տեղ վերջանում է հորիզոնը», 1966, վեպ, «Պատվո քարը», 1970, ժող., «Նռանի», 1971, պատմավեպ, «Չուղարկված նամակներ», 1975, «Գիրք անակնկալ», 1985, ժողովածուներ):
Գրել է նաև մանուկների և պատանիների համար («Լավ ճանապարհորդներ», 1953, «Օրերի ճանապարհը», 1962, «Մեռած աշխարհի ակամա բնակիչները», 1968, «Սինանտրոպ-պիտեկանտրոպ», 1977, «Հետքեր գետնի վրա և գետնի տակ», 1984):
Գրականագիտական աշխատություններից են՝ «Վախթանգ Անանյան» (1963), «Աթաբեկ Խնկոյան» (1968), «Հայ քննադատական միտքը 1920-ական թվականներին» (1971):

Պարգևատրվել է
ՀԽՍՀ Պետ. մրց. (1972):