ԿԱՐԱՊԵՏ ԿՈՍՏԱՆՅԱՆ

Գործունեությունը` Հայագետ

Բնակավայրը` Ռուսաստանի Դաշնություն

Հայագետ, մանկավարժ:

Ծնվ. 1853թ., Ալեքսանդրապոլ (այժմ՝ Գյումրի):
Մահ. 01.01.1920թ., Մոսկվա:

Սովորել է Ս. Պետերբուրգի համալսարանի արլ. լեզուների ֆակ-ում:
1878-1883-ին և 1885-91 ֊ին՝ Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանի ուսուցիչ,
1894-99-ին և 1902-05-ին՝ 578 տեսուչ,
1891-94-ին՝ Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցի տեսուչ:
1911-20-ին՝ Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանի դասախոս և տեսուչ:

Հեղինակ է միջնադարի հայ մշակույթի գործիչների մասին ուսումնասիրությունների («Համամ Արեւելցի», 1896, «Պետրոս Ա Գետադարձ», 1897 ևն):

Կազմել է գրաբարի դասագրքեր, «Վիմական տարեգիր » (1913) ժող.:
Հրատարակել է միջնադարյան հայ տաղերգուների գործերից («Գրիգորիս Աղթամարցին և յուր տաղերը», 1898, «Մկրտիչ Նաղաշ և յուր տաղերը», 1898 ևն), Ստեփանոս Օրբելյանի «Ողբը» (1885), Հակոբ Կարնեցու «Տեղագիր Վերին Հայոցը» (1903), Գրիգոր Մագիստրոսի «Թղթերը» (1910):

Զբաղվել է նաև հայոց վանքերի և արվ-ի հուշարձանների պատմությամբ, հայ ազգագրության և եվրոպ. հայագիտության հարցերով:

Երկեր.
Հայոց վանքերը, Մ., 1886:
Նախնի հիշատակներ, Վաղարշապատ, 1897:
Հայագիտությունն Արևմտյան Եվրոպայում, Թ., 1910: