ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆ ԻՎԱՆԻ

Գործունեությունը` Կինոբեմադրիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Հղումներ` www.encyclopedia.am
hy.wikipedia.org

Կինոռեժիսոր, կինոդերասան:
ՀԽՍՀ Ժող. արտիստ (1935):
Հայկական կինեմատոգրաֆիայի հիմնադիրը:

Հայտնի է նաև Համբարձում Բեկնազարով:

Ծնվ. 19(31).05.1892թ., Երևան:
Մահ. 27.04.1965թ., Մոսկվա:

Կինոռեժիսոր, կինոդերասան:
ՀԽՍՀ Ժող. արտիստ (1935):

Գ.Ի. Բեկնազարյանի եղբայրը:

Հայկական կինեմատոգրաֆիայի հիմնադիրը:

Ակտիվորեն մասնակցել է նաև Վրաստանի, Ադրբեջանի կինեմատոգրաֆիայի ստեղծմանն ու զարգացմանը:

Ավարտել է Մոսկվայի Առևտրական ինստիտուտը (1928):
1915-19-ին նկարահանվել է ռուսական կինոյում:
1921-ից՝ Վրաստանի լուսժողկոմատի կինոբաժանմունքի վարիչ, ապա՝ պետկիևոարդի ստուդիայի տնօրեն և գեղարվեստական ղեկավար:
Նկարահանել է
«Անարգանքի սյան մոտ» (1923), «Նաթաելլա» (1925) և այլ ֆիլմեր:

1925-ից աշխատել է Երևանում:
ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆի «Նամուս» (1925) ֆիլմով հիմք է դրվել ազգային գեղարվեստական կինեմատոգրաֆիային և հայկական կինոյի ռեալիստական ուղղությանը:

Հայկական համր կինոյի լավագույն նմուշներից են ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆի «Շոր և Շորշոր» (1926), «Խասփուշ» (1927) և այլ ֆիլմեր:

Վոստոկ-կինո ստուդիայում (հիմնադիրներից՝ Բ.) նկարահանել է «Իգդենբու» (1930, նանայական), «Շքանշանով մարդը» (1931, չեչեն.) և այլ ֆիլմեր:

Հայկական ազգային կինոյի նվաճումևերից է ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆի «Պեպո» (1935) հայկական առաջին հնչուն կինոնկարը:
Ֆիլմերից են նաև՝ «Զանգեզուր» (1938, ԽՍՀՄ Պետ. մրց.՝ 1941), «Դավիթ Բեկ» (1944) ևն:

ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆը նկարահանել է նաև՝ «Սաբուհի» (1941, Բաքվի կինոստուդիա), «Նասրեդդինը Խոջենթում» (1959, Տաջիկ. ստուդիա, է. Քարամյանի հետ) ևն:
Կինոնկարների էպիկական թափով, ազգային ինքնատիպությամբ ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆը բացառիկ տեղ ունի հայ կինոյի պատմության մեջ:
1966-իև Հայֆիլմը կոչվել է ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆի անունով:

Երկեր.
Հուշեր դերասանի Ս կինոռեժիսորի, Ե., 1968:

Գրակ.
Քալանթար Կ., Համո Բեկնազարյան, Ե., 1987: