ՕԼԳԱ ՋՈՒՀԱՐՅԱՆ ԱՇՈՏԻ

Գործունեությունը` Գիտնական

Բնակավայրը` Հայաստան

Գյուղատնտես-էկոլոգ:
Կենսբանական գիտությունների դոկտոր (1990), պրոֆեսոր (1991):

Ծնվ. 27.3.1936թ., ք. Զապորոժիե (Ուկրաինա):

Ավարտել է ՀԳԻ (1961):
1967-76-ին՝ ՀՀ ԳԱԱ կենսոլորտի հիմնահարցերի գիտխորհրդի փոխնախագահ,
1976-86-ին՝ ՀԽՍՀ Նախարարների խորհրդի նախագահի օգնական՝ էկոլոգիայի հարցերով, միաժամանակ,
1976-92- ին՝ «Սևան» ազգային պարկի բնության պահպանության տարածքային համալիր սխեմաների ղեկավար,
1986-93-ին` ՀՀ ԳԱԱ Երկրաբանական գիտությունների ինստիուտի,
1993-ից՝ ԳԱԱ էկոլոգոնոոսֆերային հետազոտությունների կենտրոնի գլխավոր գիտաշխատող, 1996-ից՝ նաև Մոսկվայի նոր իրավաբանական համալսարանի դասախոս:
Աշխատանքները վերաբերում են հողի, մշակաբույսերի, ծառատեսակների վրա տեխնածին աղտոտվածության, էկոհամակարգերի վրա ծծմբային անհիդրիդի, ազոտի օքսիդների և այլ թունավոր նյութերի արտանետումների ազդեցությանը:
Հեղինակ է «էկոլոգիայի և բնօգտագործման հիմունքները» (ռուս., 2000), «Կենսագործունեության անվտանգություն» (ռուս., 2004), համահեղինակ՝ «էկոլոգիական կրթության մանկավարժական հիմունքները» (ռուս., 2005) ուսումնական ձեռնարկների:
Տեղեկատվության միջազգային (1999), էկոլոգիայի և կենսագործունեության անվտանգության (1996) և ՌԴ բնական (2000) ԳԱ-ների անդամ:
Սպիտակի հաշմանդամների և որբ երեխաների քոլեջի հիմնադիր, Հայաստանի հաշմանդամների ընկերակցության փոխնախագահ (1994), Ռիսկի վերլուծության Հայաստանի էկոլոգիայի հիմնադրամի նախագահ (2000):
Երկեր.
Экотоксикология техногенного загрязнения, Смоленск, 2000;
Основы экологии и природопользования, Смоленск, 2000.