ՌԱԲԻՆԴՐԱՆԱԹ ՏԱԳՈՐԻ - ՀԱՅԵՐԻ ԱՌԱՋԻՆ ԹԱՐԳՄԱՆԻՉԸ

Համաշխարհային գրականության նկատմամբ հայերի հետաքրքրություններն արտահայտվել են Արեւելքի եւ Արեւմուտքի գրական մեծությունների ստեղծագործությունների գնահատմամբ: Ըստ որում, նրանցից շատերը գնահատվել են իրենց իսկ կենդանության տարիներին, շատ հաճախ՝ անձնական ու գործնական կապեր ունենալով նրանց հետ: Անկախ այդ վերաբերմունքից, համաշխարհային գրական մեծություններին անդրադառնալը վկայում է հայ մտավորականության զարգացած ճաշակի, գեղարվեստական բարձր մակարդակով գրված ստեղծագործությունները թարգմանաբար ընթերցողին հասցնելու ազնիվ մղումի գաղափարը:

Արեւելքի ժողովուրդների գրողներից դեռեւս իր ողջության տարիներից հայերի ուշադրությանն է արժանացել նաեւ հնդիկ մեծ բանաստեղծ-մտածող Ռաբինդրանաթ Տագորը: Նրա անունը հայոց պարբերական մամուլում առաջին անգամ հիշատակվել է 1901 թվականին Կ. Պոլսի «Բիւզանդիոն» օրաթերթի թարգմանական մի հոդվածում՝ որպես Բենգալիայի առաջնակարգ գրողներից մեկը:

Տագորը հայերի մոտ մեծ ժողովրդայնություն է ստացել 1913 թվականից: Իր իսկ անգլերեն թարգմանած եւ 1911-ին Անգլիայում հրատարակած նրա «Հիթանջալի» («Հաշտերգեր») բանաստեղծությունների ժողովածուն 1913-ին արժանացել է Նոբելյան մրցանակի: Նա Արեւելքի ժողովուրդներից առաջինն է եղել այդ տիտղոսակիրը: Այդ երեւույթը մեծ ճանաչում է բերել Տագորին, եւ նրա մասին հոդվածներ են գրվել, գործերը թարգմանվել տարբեր լեզուներով:



1913-ի կեսերից Տագորի գործերից թարգմանվել ու տպագրվել են նաեւ արեւելահայ եւ արեւմտահայ պարբերականներում ու առանձին գրքերով: Հետագայում Տագորն առիթներ է ունեցել Վենետիկի Մխիթարյան միաբանությունում եւ Իրանում մոտիկից ծանոթանալու հայերի հետ, իր պատվին կազմակերպված հանդիսություններում լսել իր բանաստեղծությունների թարգմանությունների արտասանությունը հայերեն: