ԷԴՈՒԱՐԴ ԱՎԱԳՅԱՆ ՍԱՄՎԵԼԻ

Գործունեությունը` Գրող

Բնակավայրը` Վրաստան

Գրող, թարգմանիչ, հրապարակախոս:

Ծնվ. 19.08.1927թ., Թիֆլիս:

ՀԽՍՀ մշակույթի վաստ. աշխատող (1987):
Ավարտել է ԵՊՀ (1952):
ԷԴՈՒՐԱԴ ԱՎԱԳՅԱՆի ստեղծագործությունների հիմնական թեման ժամանակակից կյանքն է, հայ ժողովրդի պատմական անցյալը:
Հեղինակ է չափածո և արձակ գործերի [«Ծովը և ճայերը» (1961), «Զրույց գարնան հետ» (1977), «Հույսի սահմանը» (1983), «Արևորդիներ: Երևանի խաչ-մերուկներում» (2001), «էրիվանի հայրերն ու այրերը» (2002), «Երևանա ծռեր» (2002), «Երկիր հիշատակաց» (2003), «Երևանյան խճանկար» (2004), պատմվածքների ժող-ներ, «Մենք ապրում ենք Կոնդում» (մաս 1, 1965, «Մարդը՝ մարդուն», մաս 2, 1970, «Կոնդի մարմանդ վերջա- լույսը», մաս 3, 1989, վեպեր), «Հավատ և սեր» (1974), «Մի կյանքը քիչ է», հ. 1-2,1979-80, «Ուր- ֆայի վերջին ահազանգը» (1990, պատմավե- պեր), «Աստծո մարդը» (1996, պատմվածքներ, վիպակ)]:
Գրել է նաև մանուկների համար, մշակել հայ ժող. մանկ, բանաստեղծություններ («Ոսկե հասկեր», 1978):
Թարգմանություններ է կատարել Պետրարկայի, Ն. Նեկրասովի, Ջ. Լոնդոնի, Վ. Կոչևսկու, Ա. Պուշկինի, Ա. Բլոկի և այլոց ստեղծագործություններից:
ԷԴՈՒՐԱԴ ԱՎԱԳՅԱՆի գրքերը թարգմանվել են տարբեր լեզուներով:
ՀԳՄ Դ. Դեմիրճյանի (1990), Վ.Անանյանի (2004), «Հայ գրականության բարեկամներ» միության Սիմոն Աիմոնյանի (1996) անվ., ՀԳՄ և Երևանի քաղաքապետարանի 1-ին (2001) մրց-ներ: