ԼԵՎՈՆ ՌՈՏԻՆՅԱՆ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԻ

Գործունեությունը` Գիտնական

Բնակավայրը` Հայաստան

Ֆիզքիմիկոս:
Քիմիական գիտությունների դոկտոր (1955), պրոֆեսոր (1925):
ՀԽՍՀ գիտ. և տեխ. վաստ. գործիչ:
Հայաստանում քիմիական բարձրագույն կրթության հիմնադիրներից:

Ծնվ. 22.05.1879թ., Թիֆլիս:
Մահ. 30.12.1964թ., Երևան:

Ա. Լ. Ռոտինյանի հայրը:

Ավարտել է Ս. Պետերբուրգի կայսերական համալսարանի ֆիզմաթ ֆակուլտետի բնագիտության բաժինը (1903):

1918-20-ին աշխատել է Թիֆլիսի համալսարանում:

1921-22-ին՝ Ալավերդու պղնձաձուլական գործարանի լաբորատորիայի, ապա՝ ՀԽՍՀ հողժողկոմատի և ԺՏԽ կենտրոնական միացյալ լաբորատորիայի անօրգանական քիմիայի բաժնի վարիչ:

1923-30-ին՝ ԵՊՀ,
1930-38-ին՝ ԵՊԻ անօրգանական և ֆիզքիմիայի ամբիոնների,
1935-38-ին՝ Արմֆանի ֆիզքիմիայի բաժնի,
1943-46-ին՝ Կիրովականի քիմիական կոմբինատի գործարանային կենտրոնական լաբորատորիայի հետազոտական բաժնի վարիչ:

1957-60-ին աշխատել է ՀԽՍՀ ԺՏԽ Քիմիայի ԳՀԻ-ում:

Աշխատանքները վերաբերում են քիմիական ջերմադինամիկայի, անիզոտրոպ հեղուկների, քիմիական միացությունների և նրանց ելանյութերի կրիտիկական ջերմաստիճանների փոխադարձ կապի, մաքուր նյութերի մակերևույթների ուսումնասիրությանը:

ԱՌԱՋԻՆԸ և մեծ ճշտությամբ որոշել է (Վ. Սուխովսկու հետ) սնդիկի, ծարիրի, ալյումինի հալոգենիդների կրիտիկական ջերմաստիճանները:

ՀԽՍՀ հանքային և ոչ հանքային ապարների ուսումնասիրությունները (1922-27) հնարավոր դարձրին ցեմենտի և կարբիդի արտադրության կազմակերպումը Հայաստանում:

ԼԵՎՈՆ ՌՈՏԻՆՅԱՆի ղեկավարությամբ և անմիջական մասնակցությամբ ստեղծվել են ՀԽՍՀ ԳԱ Քիմիայի ինստիտուտը, որոշ բուհերի քիմիայի ամբիոններ ու լաբորատորիաներ: