artsvi.bakhchinyan
Logo

THE KING OF HOUSE-PAINTING - CHARLIE KHOUBESSERIAN

Article image “He is not just a talented makeup artist. Charlie is a wonderful artist who feels the “material” like nobody else.”

Jean-Paul Belmondo, Charlie Chaplin, Sacha Guitry, Jean Marais, Anthony Quinn, Beth Davis, Natalie Wood, Robert Hossein, Maurice Chevalier, Jean-Paul Belmondo, Brigitte Bardot, Ava Gardner, Danielle Darrieux, Jane Fonda, Olivia de Havilland, Annie Girardot, Monica Vitti, Jacqueline Bisset, Alain Delon… These and many other movie stars have trusted highly-acclaimed image-maker of French cinema, Charlie Khoubesserian, 78. He has been the image-maker for many films, including Claude Chabrol’s “Docteur Popaul” (1971), Alan Renais’s “Stavinsky”, Claude Zidi’s “Sadsacks Go to War” (1974), Philippe de Broca’s “Incorrigible” (1975), Henri Verneul’s “Horror Over the City” (1975), David Hamilton’s “Bilitis” (1977), Georges Lautner’s “Cop or Hood” (1979), Jacques Deray’s “The Marginal” (1983) and “The Loner” (1987), Desmond Davis’s “Camille” (1984), Guy Hamilton’s “Try This on for Size” (1989), Claude Lelouch’s “Les Miserables” (1995), Patrice Leconte’s “Half a Chance” (1998) and other motion pictures and television series…

Charles or Garbis Khoubesserian was 17 years old when his father advised him to ask Paris-based Armenian actor and makeup artist Acho Chakatouny to teach him how to become a makeup artist. The prominent master of makeup let his fellow young Armenian in on the secrets of his art, Already in 1951 Khoubesserian was praised for his work in the motion picture “The Person Who Says No”. In this film young actor Olivier Mathot changed his persona and turned into a 68-year old man at the end of the movie. Khoubesserian gradually progressed and reached fame in the film industry. He has his own methods and his images are used in theater, cinema and daily life…

In 1997 Khoubesserian released his memoirs entitled “My Life Without a Makeup” with the preface by his close friend, Jean-Paul Belmondo. The book became a bestseller and in 2002, Khoubesserian released his next book entitled “Charlie Khubeserian the Armenian from De Gaulle to Belmondo.” Belmondo donated one of his pictures to Charlie as a joke with the words reading: “To the king of house-painting. Your friend forever, king of impersonation J. P. Belmondo.”

–In show-business they say: “If you want to know the secrets of an actor, ask his makeup man.” Is that true?

Charlie Khubeserian: Makeup artists have a huge impact in America and it seems that they are the actors’ protectors, but that’s not the case in France. When Claudette Colbert was asked the reason for her success, she said that her makeup artist can give the answer. Beth Davis said the same about me. She wanted to take me to America with her, but she asked if I could work without Belmondo. I was forced to turn her down. I had prepared artificial eyelashes for her and she took them to America. Then, I found out that she had been buried with those eyelashes. This is both pleasing and sad. I was very close with Beth Davis. She had worked with many famous makeup artists, but she trusted me very much. Actors usually don’t like when people touch their faces. Beth Davis didn’t tell me what to do. She just closed her eyes and after opening them, said “Oh my God, what a beautiful face!” She is the actress who I remember the most in my life.

–Which actors have you enjoyed working with the most and which have you hated working with the most?

C. K.: I have enjoyed working with Belmondo the most. I don’t feel like I’m working with him. Working means doing your job and getting paid. But working with Belmondo is like taking a vacation. We laugh together very often. As about the bad experience…. I hated working with actress Emmanuelle Riva during the production of the film “Hirosima, My Love.”
–You have worked with political figures as well.

C. K.: We were shooting the film “Cyrano de Bergerac” with Daniel Sorano and we were told that Charles de Gaulle’s personal makeup man has died. Representatives from his office came and said that they had to choose from five makeup artists and that one of us would receive a notice, if selected… One day they called me to Champs Elysées. I thought it was another one of Belmondo’s jokes. But when I went to the office, I found out that I had been selected to be Charles de Gaulle’s personal makeup man. I was given a special card and the police honored me when they saw that card. I was de Gaulle’s personal makeup man for seven years until his death, although I only worked with two times. The first time I was involved in a film production in Africa and then I received a call to work with the president. I returned to France, worked with de Gaulle for eight minutes and left for Africa again. After the second time de Gaulle died. He loved Armenians. He talked about Armenians as a pure and brave nation. I have had touching and important meetings with three great people in my life, including Charles de Gaulle, Beth Davis and Jean-Paul Belmondo.

–So, Belmondo also played a certain role in your life?

C. K.: He played a very important role. He is like my brother. I will bring one example: after my only daughter and her husband were killed in a car accident 15 days after their wedding, Beldmono was next to me. He had just left for a vacation to South Africa, but his mother called and told him what happened to Charlie. Belmondo immediately came back. That was where the strength of our friendship lied and it was then that he realized that he had to be next to me to help me not to be broken down and continue to live and work.

–You came to Armenia in 2004.

C. K.: When I came to Armenia, I didn’t want to stay at the hotel in my country and lived with a family… I will never forget what I experienced in Armenia. I was born in France and I am also French, but my love and heart are with the Armenian people. I am proud of my last name - Khoubesserian. Armenians are a pure and brave nation. My family experienced hardships in Constantinople. During the massacres, the Jews kept my mother, grandmother and aunt in a basement. It is a painful story that I will never forget. I grew up by cutting and keeping every article about Armenians. I am currently interested in Karabakh, our relations with Azerbaijan… I always kept a handkerchief with me in Yerevan because I used to cry a lot. It was as if I was reborn and recognized life. I was born in France, but my heart is Armenian. Armenians should live very well!

Zoom Image

Դեպի վեր
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ
• ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԸ ՄԱՍՆԱԿԻ ԿԱՄ ԱՄԲՈՂՋՈՒԹՅԱՄԲ ԱՐՏԱՏՊԵԼՈՒ ԿԱՄ ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՒ ԴԵՊՔՈՒՄ ՀՂՈՒՄԸ www.anunner.com ԿԱՅՔԻՆ ՊԱՐՏԱԴԻՐ Է :

• ԵԹԵ ԴՈՒՔ ՈՒՆԵՔ ՍՈՒՅՆ ՀՈԴՎԱԾԸ ԼՐԱՑՆՈՂ ՀԱՎԱՍՏԻ ՏԵՂԵԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐ,ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՆՔ ՈՒՂԱՐԿԵԼ ԴՐԱՆՔ info@anunner.com ԷԼ. ՓՈՍՏԻՆ:

• ԵԹԵ ՆԿԱՏԵԼ ԵՔ ՎՐԻՊԱԿ ԿԱՄ ԱՆՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՆՔ ՏԵՂԵԿԱՑՆԵԼ ՄԵԶ` info@anunner.com:
Դիտումների քանակը: 1924
Կարծիքներ և մեկնաբանություններ
Հեղինակի նախորդ հոդվածները
2013
28
Հունվ
»18:13
«ՕՆԻԿ, ԴՈՒ ԽԵՆԹ ԵՍ, ՍԱԿԱՅՆ՝ Լ ...
Article image Սեպտեմբերի 23-ին Երևանի «Գևորգյան» ցուցասրահում տեղի ունեցավ հայազգի նկարիչ Օնիկ Սահակյանի անհատական ցուցահանդեսը: Սա այն դեպքն է, որի մասին անվերապահորեն կարելի է ասել՝ «անցավ աննախադեպ հաջողությամբ»: Ցուցադրությունը տևեց 15 օր, որի ընթացքում օրական 200-ից ավելի այցելու էր գալիս: Բերված 16 աշխատանքից յոթը վաճառվեցին (14-ը հատուկ նկարվել էր Երևան բերելու համար): Այստեղ մեծ դեր ուներ ոչ միայն պրոֆեսիոնալ գովազդը, այլև այն հանգամանքը, որ Սահակյանը եղել է Սալվադոր Դալիի մտերիմ բարեկամը և օգնականը: ...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»18:10
ՎԵՀԱՆՁՆ ՈՒ ԲՈՐԲՈՔՅԱԼ ՀՈԳԻՆ. Ար ...
Article image 1900 թվականին Ֆլորենցիայի եւ Փարիզի երկու հրատարակչություն լույս են ընծայել ֆրանսերեն մի գիրք՝ «Տեսություն (սոցիալական հետազոտություն)» («Considռrations (Etudes sociales)») վերնագրով, որի հեղինակը հանդես էր եկել Արմենա ծածկանվամբ: Գիրքը, որ վերաբերում էր հայկական հարցին և այդ խնդրի շուրջ եվրոպական դիվանագիտության դիրքորոշմանը, լայն արձագանք է ունեցել եվրոպացի մասնագետների շրջանում: Հեղինակին անվանել են «վեհանձն և բորբոքյալ հոգի», «հանրագիտակ»: Ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ Ժան Ժորեսն այդ գիրքը համա...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»18:07
«ՄԱՐԴՈՒ ՓԱՅԼԸ ՆԵՐՔՈՒՍՏ ՊԻՏԻ ԼԻ ...
Article image Երևանյան դերասանների ընտանիքում Մնջախաղի պետական թատրոնի դերասանուհի Ռուզան Հակոբյանը էականորեն տարբերվում է իր գործընկերուհիներից։ Ոչ միայն իր տարաշխարհիկ, ոչ ստանդարտ արտաքինով։ Թվում է, թե մեր դերասանուհիներից ուրիշ ոչ մեկի խաղն այնքան ենթարկված չէ պլաստիկային, որքան նրանը։ Թվում է, թե իր մարմնի շարժումներով և արտահայտիչ դիմախաղով նա ի զորու է մարմնավորել ամեն մի երևույթ։ Պլաստիկայի լեզվով կերպարի ոչ միայն արտաքինը, այլև ներքինը պատկերելու նրա ձիրքն անուրանալի է։ Երբ որ Ռուզան Հակոբյանը մարմն...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»17:57
ՊԵՐՃ ՖԱԶԼՅԱՆ՝ ԼԻԲԱՆԱՆՅԱՆ ԹԱՏՐՈ ...
Article image Համաշխարհային թատրոնի պատմությունն ուսումնասիրելիս նկատելի է մի ուշագրավ իրողություն. 19-րդ դարի վերջին, 20-րդ դարի սկզբին մի շարք հայորդիների վիճակվել է դառնալ այս կամ այն ժողովրդի թատերական գործի ռահվիրա։ Թուրքական պրոֆեսիոնալ թատրոնի հիմնադիրներ դարձան Հակոբ Վարդովյանը և Մարտիրոս Մնակյանը, Իրանում եվրոպական տիպի առաջին ներկայացումը բեմադրեց Արմեն Օհանյանը, վրացական նոր թատրոնի հիմնադիրներից է Միխայիլ Թումանովը, ռուսական էստրադային թատրոնի հիմքը դրեց Նիկիտա Բալիևը, Մոսկվայի հրեական թատրոնինը՝ ...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»17:49
ԹԱՄԱՐԱ ՉԻՆԱՐՈՎԱ ՖԻՆՉ. Հայ կալ ...
Article image 2007թ-ին Լոնդոնում լույս տեսավ Ֆրանսիայում, Անգլիայում և Ավստրալիայում աշխատած բալետի պարուհի Թամարա Չինարովա Ֆինչի «Պարելով դեպի անհայտը. իմ կյանքը «Բալե Ռյուսում» և նրանից հետո» հուշագիրքը։ Այս պարուհին չի հասել համաշխարհային ճանաչման, սակայն ապրել է հարուստ և հետաքրքրական կյանքով։ Իննսունամյակի շեմին գտնվող նախկին արվեստագիտուհու այդ չափազանց հետաքրքրական հատորն ընթերցելուց հետո նամակով կապվեցինք այսօր Իսպանիայում դստեր հետ ապրող Չինարովայի հետ. վերջինս հաճույքով թույլատրեց թարգմանել իր գր...
Կարդալ
Բոլորը ...
© "5165m" studio
top
top
font
color
bott