artsvi.bakhchinyan
Logo
Armenian Russian

Роботы Алины Мнацаканян

Article image В Сан-Франциско я побывал на выставке произведений современного искусства, среди участников которой мне сразу бросилась в глаза фамилия Mnatsakanian. Инсталляция живущей ныне в швейцарском городе Невшатель Алины МНАЦАКАНЯН называлась «Когда я проснулась, солнце сместилось». На расположенной невысоко над полом металлической поверхности были помещены девять округлых маленьких роботов на колесиках, которые «танцевали» под музыку, перемещаясь в разных направлениях и временами вступая в контакт друг с другом. Их краски и формы создавали на стене-экране различные причудливые композиции...

- Мы перемещаемся из одного места в другое и приспосабливаемся к новой среде,-  разъясняет свою мысль художница.– Дви­жение означает жизнь.

Мы движемся, следовательно, живем. Перемещаемся с места на место, чтобы сохранить свою жизнь или сделать ее лучше. Инсталляция «Когда я проснулась, солнце сместилось» создана в минималистическом стиле - она о движении, которую создают люди и роботы.

Алина Мнацаканян родом из Ирана. Архитектуру изучала в Тегеране, пластические искусства - в Париже, а звание магистра искусства получила в Кали­фор­нийском университете Лос-Анд­желеса. С 1997 года принимала участие в коллективных выставках в США, Швейцарии и Арме­нии, выступала и с персональными выставками. С 2011 года возглавляет невшательский филиал швейцарской Ассоциа­ции художников-визажистов «Визарте».

- Алина, твои роботы очень симпатичны, они словно наделены душой, похожи на постминималистические скульптуры, однако движутся в реальном времени и создают визуальные образы. Как родилась идея их создания?

- Побывав на выставке «Арт Базель-2008», я заметила, что минималистическая культура, в том числе и скульптура, очень востребована в мире искусства. Вот и задумала создать произведение в этом жанре, но придала ему движение. Замысел мне удалось осуществить благодаря гранту от организации «Швей­царские лабораторные художники». Десять месяцев проработала в Лугано с группой ученых, занимающихся искусственным интеллектом. Пер­воначально произведение было чисто структурным, но потом, став частью других моих вещей, стало концептуальным. Кстати, первый месяц в Лугано я весь день проводила с учеными, по вечерам дома читала научные материалы и пыталась хоть что-то понять... Там я часто ощущала необходимость в чем-то родном, поэтому с большим удовольствием читала твою и Вардана Мате­восяна «Шемаханскую танцовщицу» - единственную взятую с собой армянскую книгу, да к тому же об искусстве. Кстати, название инсталляции родилось именно там: моя кровать в Лугано была обращена на восток, и я просыпалась, когда солнце било прямо в глаза. В Невшателе было не так. Значит, либо я переместилась, либо солнце. Я решила, что солнце - отсюда и название «Когда я проснулась, солнце сместилось». Когда мы переезжаем из одного места в другое, многое меняется, и, привыкая к этому новому, мы невольно начинаем искать привычное, родное. Ну а потом привычным и родным может стать — или не стать - это новое...

- Каковы плюсы и минусы технизации концептуального ис­кусства?

- Художник-концептуалист, как и неконцептуалист, заинтересован в технике. У художников не всегда ведь были под рукой краски - акриловых красок рань­ше вообще не существовало. А простой карандаш стал в свое время откровением. А ведь все это тоже техника. Есть художники, которые интересуются наукой и творят под ее воздействием. Главное - чтобы технизация не становилась самоцелью. Ни­чего хорошего ведь нет в том, когда искусство становится вторичным, а на первый план выдвигается технология. А положительные моменты заключаются в том, что наука предоставляет художникам новые средства и технологии для самовыражения.

- Одно время ты составляла часть американского сообщества художников-концептуалистов, ныне - швейцарского. Велика ли разница?

- Искусство также глобализируется, художники работают и выставляются повсюду. Так, например, выставка в Сан-Фран­циско была швейцарской инициативой, а не американской. В США я входила в Ассоциацию искусств Лос-Анджелеса, поддерживала (и продолжаю поддерживать) тесные связи с армянскими художниками. В швейцарском «Визарте» я тоже очень активна, и одна из моих целей - организовать как можно больше мероприятий с целью знакомить людей с современным искусством. Первый круглый стол я организовала именно на тему «Искусство и технология».

- Алина, ты одна из немногих армянских художниц, которые умеют выразить нашу национальную самобытность и через концептуальное искусство. Пом­ню твои работы на выставке в Ереване в связи с 90-й годовщиной геноцида...

- Национальная самобытность важнее всего для тех, кто рождается и живет вдалеке от родных корней. В Америке, будучи студенткой университета, я вдруг ощутила необходимость выразить свою самобытность. Почему? Потому что как армянка, родившаяся и выросшая в Иране, жившая и учившаяся во Франции, я искала себя в некоей четвертой культуре и задумалась: кто я и что я? Армян, родившихся и живущих в Армении, эти вопросы, наверно, не так волнуют. Вопрос о моей национальной идентичности постепенно перерос в межнациональный, и я создала инсталляцию «Наша история», для которой я записала молодых людей, говорящих на разных языках. Они рассказывают о пережитых ими испытаниях. Справедли­вость важна для меня, я вижу ее дефицит и в своих работах порой говорю об этом. Ге­ноцид - армянский или любой - это то, что никогда нельзя забывать. Требование признать Геноцид армян - это прежде всего политический вопрос.

- Приедут ли когда-нибудь в Армению твои роботы?

- Они с большим удовольствием приедут в Армению, и я вместе с ними. Пока же они в Сан-Франциско - в ожидании, когда их выставят в Бостоне, Солт-Лейк-Сити, а может, и в Нью-Йорке. В этом году в ереванской Лаборатории искусства и культурных исследований я создам новую инсталляцию — без роботов. Думаю, это мне поможет наладить более тесные связи с армянскими худож­никами.

Zoom Image

www.sobesednik.am

Դեպի վեր
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ
• ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԸ ՄԱՍՆԱԿԻ ԿԱՄ ԱՄԲՈՂՋՈՒԹՅԱՄԲ ԱՐՏԱՏՊԵԼՈՒ ԿԱՄ ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՒ ԴԵՊՔՈՒՄ ՀՂՈՒՄԸ www.anunner.com ԿԱՅՔԻՆ ՊԱՐՏԱԴԻՐ Է :

• ԵԹԵ ԴՈՒՔ ՈՒՆԵՔ ՍՈՒՅՆ ՀՈԴՎԱԾԸ ԼՐԱՑՆՈՂ ՀԱՎԱՍՏԻ ՏԵՂԵԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐ,ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՆՔ ՈՒՂԱՐԿԵԼ ԴՐԱՆՔ info@anunner.com ԷԼ. ՓՈՍՏԻՆ:

• ԵԹԵ ՆԿԱՏԵԼ ԵՔ ՎՐԻՊԱԿ ԿԱՄ ԱՆՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՆՔ ՏԵՂԵԿԱՑՆԵԼ ՄԵԶ` info@anunner.com:
Դիտումների քանակը: 1403
Կարծիքներ և մեկնաբանություններ
Հեղինակի նախորդ հոդվածները
2013
28
Հունվ
»18:13
«ՕՆԻԿ, ԴՈՒ ԽԵՆԹ ԵՍ, ՍԱԿԱՅՆ՝ Լ ...
Article image Սեպտեմբերի 23-ին Երևանի «Գևորգյան» ցուցասրահում տեղի ունեցավ հայազգի նկարիչ Օնիկ Սահակյանի անհատական ցուցահանդեսը: Սա այն դեպքն է, որի մասին անվերապահորեն կարելի է ասել՝ «անցավ աննախադեպ հաջողությամբ»: Ցուցադրությունը տևեց 15 օր, որի ընթացքում օրական 200-ից ավելի այցելու էր գալիս: Բերված 16 աշխատանքից յոթը վաճառվեցին (14-ը հատուկ նկարվել էր Երևան բերելու համար): Այստեղ մեծ դեր ուներ ոչ միայն պրոֆեսիոնալ գովազդը, այլև այն հանգամանքը, որ Սահակյանը եղել է Սալվադոր Դալիի մտերիմ բարեկամը և օգնականը: ...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»18:10
ՎԵՀԱՆՁՆ ՈՒ ԲՈՐԲՈՔՅԱԼ ՀՈԳԻՆ. Ար ...
Article image 1900 թվականին Ֆլորենցիայի եւ Փարիզի երկու հրատարակչություն լույս են ընծայել ֆրանսերեն մի գիրք՝ «Տեսություն (սոցիալական հետազոտություն)» («Considռrations (Etudes sociales)») վերնագրով, որի հեղինակը հանդես էր եկել Արմենա ծածկանվամբ: Գիրքը, որ վերաբերում էր հայկական հարցին և այդ խնդրի շուրջ եվրոպական դիվանագիտության դիրքորոշմանը, լայն արձագանք է ունեցել եվրոպացի մասնագետների շրջանում: Հեղինակին անվանել են «վեհանձն և բորբոքյալ հոգի», «հանրագիտակ»: Ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ Ժան Ժորեսն այդ գիրքը համա...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»18:07
«ՄԱՐԴՈՒ ՓԱՅԼԸ ՆԵՐՔՈՒՍՏ ՊԻՏԻ ԼԻ ...
Article image Երևանյան դերասանների ընտանիքում Մնջախաղի պետական թատրոնի դերասանուհի Ռուզան Հակոբյանը էականորեն տարբերվում է իր գործընկերուհիներից։ Ոչ միայն իր տարաշխարհիկ, ոչ ստանդարտ արտաքինով։ Թվում է, թե մեր դերասանուհիներից ուրիշ ոչ մեկի խաղն այնքան ենթարկված չէ պլաստիկային, որքան նրանը։ Թվում է, թե իր մարմնի շարժումներով և արտահայտիչ դիմախաղով նա ի զորու է մարմնավորել ամեն մի երևույթ։ Պլաստիկայի լեզվով կերպարի ոչ միայն արտաքինը, այլև ներքինը պատկերելու նրա ձիրքն անուրանալի է։ Երբ որ Ռուզան Հակոբյանը մարմն...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»17:57
ՊԵՐՃ ՖԱԶԼՅԱՆ՝ ԼԻԲԱՆԱՆՅԱՆ ԹԱՏՐՈ ...
Article image Համաշխարհային թատրոնի պատմությունն ուսումնասիրելիս նկատելի է մի ուշագրավ իրողություն. 19-րդ դարի վերջին, 20-րդ դարի սկզբին մի շարք հայորդիների վիճակվել է դառնալ այս կամ այն ժողովրդի թատերական գործի ռահվիրա։ Թուրքական պրոֆեսիոնալ թատրոնի հիմնադիրներ դարձան Հակոբ Վարդովյանը և Մարտիրոս Մնակյանը, Իրանում եվրոպական տիպի առաջին ներկայացումը բեմադրեց Արմեն Օհանյանը, վրացական նոր թատրոնի հիմնադիրներից է Միխայիլ Թումանովը, ռուսական էստրադային թատրոնի հիմքը դրեց Նիկիտա Բալիևը, Մոսկվայի հրեական թատրոնինը՝ ...
Կարդալ
2013
28
Հունվ
»17:49
ԹԱՄԱՐԱ ՉԻՆԱՐՈՎԱ ՖԻՆՉ. Հայ կալ ...
Article image 2007թ-ին Լոնդոնում լույս տեսավ Ֆրանսիայում, Անգլիայում և Ավստրալիայում աշխատած բալետի պարուհի Թամարա Չինարովա Ֆինչի «Պարելով դեպի անհայտը. իմ կյանքը «Բալե Ռյուսում» և նրանից հետո» հուշագիրքը։ Այս պարուհին չի հասել համաշխարհային ճանաչման, սակայն ապրել է հարուստ և հետաքրքրական կյանքով։ Իննսունամյակի շեմին գտնվող նախկին արվեստագիտուհու այդ չափազանց հետաքրքրական հատորն ընթերցելուց հետո նամակով կապվեցինք այսօր Իսպանիայում դստեր հետ ապրող Չինարովայի հետ. վերջինս հաճույքով թույլատրեց թարգմանել իր գր...
Կարդալ
Բոլորը ...
© "5165m" studio
top
top
font
color
bott